Krótka historia OA oraz jego rozwój w Kościele

Opus Sanctorum Angelorum, w skrócie OA, to międzynarodowy ruch duchowy w Kościele katolickim, który powstał w 1949 roku w Innsbrucku w Austrii. Początkowo znajdował się pod ojcowską opieką biskupa Pawła Ruscha, ordynariusza Innsbrucka, a od lat 70-tych ubiegłego wieku zaczął się rozpowszechniać we wszystkich krajach świata, zyskując aprobatę miejscowych biskupów.

Matka Gabriela

Ludzkim narzędziem, jakim posłużył się Bóg do założenia dzieła była pani Gabriela Bitterlich, nazywana w OA „Matką Gabrielą” lub po prostu „Matką”. Urodziła się jako Gabriele Göhlert, 1 listopada 1896 roku w Wiedniu. W roku 1919 poślubiła dr Hansa Bitterlicha. Bóg obdarzył ich trójką własnego potomstwa, a po drugiej wojnie światowej adoptowali jeszcze troje dzieci. Przez wiele lat Matka Gabriela korzystała z kierownictwa duchowego różnych kapłanów z diecezji Innsbrucku. Po śmierci męża przeprowadziła się do domu generalnego zgromadzenia, do zamku Petersberg w Silz w Tyrolu, gdzie zmarła dnia 4 kwietnia 1978 roku.

Rodzina OA

Dzięki natchnieniom udzielonym pani Bitterlich, jeszcze za jej życia wzrosła świadomość wiernych dotycząca obecności świętych aniołów oraz ich zbawczej misji w Kościele, dokonującej się w zjednoczeniu z tajemnicą krzyża Chrystusa. W konsekwencji ruch opus_o_nas2zaczął gromadzić osoby różnych stanów, co doprowadziło do powstania wielu stowarzyszeń kościelnych zaakceptowanych przez ordynariuszy lokalnych. W 1961 roku za pozwoleniem biskupa Ruscha erygowano w Innsbrucku pierwsze stowarzyszenie wiernych należące do Dzieła Świętych Aniołów nazwane Bractwem Aniołów Stróżów. Członkowie OA przywrócili stary średniowieczny Zakon Kanoników Regularnych Świętego Krzyża, ostatecznie zaaprobowany przez Stolicę Apostolską w 1979 roku jako wspólnota kapłańska na prawach papieskich.

Wspólnota Sióstr Świętego Krzyża, których pierwotna reguła została po raz pierwszy zatwierdzona w 1967 roku, została erygowana jako związek wiernych z prywatnymi ślubami w 1970 roku, a ostatecznie jako instytut życia konsekrowanego w diecezji w Innsbrucku ze ślubami publicznymi w 2002 roku. Rodzina Opus Angelorum obejmuje także Wspólnoty Kapłańskie, Braci Krzyża (trzeci zakon), Pomocników Dzieła (stowarzyszenie wiernych) oraz Wspólnotę Rodzin Opus Angelorum. Do podstawowych zadań OA należy angażowanie się w duchowe wspieranie kapłanów, troska o uświęcenie wiernych oraz zachęcanie do aktywnej współpracy ze świętymi aniołami w potrzebach Kościoła oraz dla zbawienia dusz.

Dekrety Stolicy Apostolskiej

Ponieważ ruch opiera się na objawieniach prywatnych, niektórzy biskupi niemieccy, kierując się troską o wiernych, zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o zbadanie pism Opus Angelorum. Istnieje bowiem zasada, że duchowość każdego ruchu wiernych w Kościele musi być oparta na Piśmie Świętym oraz na tradycji, a nie jedynie na prywatnych objawieniach. Dlatego też w latach 1977 – 1983 pisma Gabrieli Bitterlich zostały dokładnie przeanalizowane przez Kongregację Nauki Wiary, czego skutkiem było wydanie w roku 1983 oraz w roku 1992 dekretów, które pozwoliły na korzystanie z pism Matki Gabrieli w ograniczonym zakresie, a ten ostatni zakazał praktyki ofiarowania się świętym aniołom do czasu dalszego wyjaśnienia tej kwestii.

Pierwszy delegat Stolicy Apostolskiej

W tym czasie Stolica Apostolska oddelegowała o. Benoîta Durouxa OP, by czuwał nad wprowadzeniem w życie postanowień dekretów oraz nad integracją i rozwojem Opus Angelorum, także w relacji do zakonu Kanoników Regularnych Świętego Krzyża oraz Sióstr Świętego Krzyża. Pod jego nadzorem nastąpił rozwój OA oraz związanych z nim wspólnot zakonnych. Prowadzenie Opus Angelorum zostało powierzone Zakonowi Świętego Krzyża, w ramach którego, przy współpracy z delegatem papieskim, powstała komisja teologiczna, której zadaniem było przedstawienie Kongregacji Nauki Wiary uzasadnienia dla poświęcenia się świętym aniołom. W Roku Jubileuszowym 2000 ta sama Kongregacja, za zgodą papieża Jana Pawła II, zatwierdziła akt ofiarowania wszystkim świętym aniołom w Opus Angelorum. W tym czasie wszystkie ważne elementy duchowości OA włączono do Konstytucji (Reguły) Zakonu Kanoników Regularnych Świętego Krzyża, która została ostatecznie zatwierdzona przez Kongregację do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w 2003 roku.

Ostateczne zatwierdzenie statutu OA

Siódmego listopada 2008 roku Stolica Apostolska zatwierdziła zrewidowany Statut Opus Angelorum, który jednocześnie regulował stosunek OA oraz Zakonu Świętego Krzyża. Obecnie Opus Angelorum jest publicznym stowarzyszeniem wiernych oraz posiada osobowość prawną zgodnie z kanonem 313 Kodeksu prawa kanonicznego, a pieczę nad nim sprawuje ex officio (z urzędu) przełożony generalny Zakonu Świętego Krzyża.