Uczmy się od Aniołów!

ROZMOWA z o. Bonifacjuszem ORC z Opus Sanctorum Angelorum, rekolekcjonistą i promotorem kultu świętych aniołów

Jaki jest Bóg, w którego Ojciec wierzy?

„Bóg jest miłością!”. Bóg w Trójcy Świętej Jedyny powołał całe stworzenie do istnienia i kocha wszystkie swoje stworzenia. Bóg chce, abyśmy mieli życie i mieli je w obfitości. Syn Boży zbawił nas od naszych grzechów przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie i na nowo otworzył nam niebo. On sam obecny jest w Przenajświętszym Sakramencie, ofiarowuje się nam w niepojętej miłości – czasami ta miłość jest wyczuwalna – i chce, abyśmy kochali Boga ponad wszystko, a bliźniego jak siebie samego. Nie ma nic piękniejszego niż poznawanie Boga, postępowanie według Jego Ewangelii i prowadzenie innych ludzi do Niego. „I tylko tam, gdzie widać Boga, naprawdę zaczyna się życie” (Benedykt XVI, Homilia inauguracyjna, 24.04.2005).

Kim są dla Ojca osobiście aniołowie? W jakich okolicznościach życia doświadczył Ojciec ich namacalnej obecności, pomocy? Na czym ona polegała?

„Czyż nie są oni wszyscy duchami służebnymi, posyłanymi na pomoc tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?”. Ten opis z Listu do Hebrajczyków (1, 14) dokładnie oddaje istotę i zadania świętych aniołów. Można to łatwo zrozumieć, kiedy człowiek przeanalizuje wydarzenia ze swego życia. W pracy z młodzieżą, w czasie różnych harcerskich, pełnych przygód przedsięwzięć, podczas górskiej wspinaczki, jazdy na nartach, jazdy samochodem, bywałem w wielkim niebezpieczeństwie i doświadczyłem wielokrotnie tajemniczej i potężnej ingerencji aniołów. Ich pomoc uchroniła mnie i innych od wypadków, a nawet od nagłej śmierci. Kiedy rozeznawałem własne powołanie, i potem w czasie przygotowywania się do kapłaństwa, bardzo wyraźnie czułem pomoc aniołów w sprawach duchowych. Trudno mi wyobrazić sobie wiele kapłańskich czynności bez pomocy świętych aniołów. Romano Guardini uważa, że głównym celem czci Świętych Aniołów Stróżów jest możliwość nawiązania osobistej przyjaźni między aniołem i człowiekiem, prowadzącej do większej chwały Boga (Por. Engel, Theologische Betrachtungen, Kevelaer 2008, s. 68).

Jak doszło do powstania Opus Angelorum? Co oznacza ta nazwa?

Łacińską nazwę „Opus Angelorum” (w skrócie OA) tłumaczymy jako „Dzieło Świętych Aniołów”. Dzieło powstało w Białą Niedzielę (obecnie jest to Niedziela Miłosierdzia Bożego), w 1949 roku w Innsbrucku w Austrii. Ludzkim narzędziem do założenia tego Dzieła była Gabriela Bitterlich (nazywana w OA „Matką” lub „Matką Gabrielą”). Matka Gabriela już od wczesnego dzieciństwa miała wielką cześć do swojego Świętego Anioła Stróża, który wiernie towarzyszył jej w życiu naznaczonym cierpieniem i prowadził do głębokiego zjednoczenia z Chrystusem.

W posłuszeństwie wobec swojego spowiednika od 1949 roku rozpoczęła ona zapisywanie swoich wewnętrznych przeżyć. W trakcie zgłębiania tajemnicy krzyża i zbawienia, służba świętych aniołów wobec człowieka stawała się dla niej coraz bardziej widoczna. Przez wiele lat Matka Gabriela była pod duchową opieką ojców z Towarzystwa Jezusowego. W maju 1951 roku biskup Innsbrucku wezwał ją do siebie, wyznaczył jej kierownika duchowego i dał wskazówki, którym Matka Gabriela podporządkowana była w kornym posłuszeństwie do końca swojego życia. Do nowego ruchu przyłączało się coraz więcej osób wierzących, także kapłanów i zakonników.
Matka Gabriela odeszła do domu Ojca po ciężkich cierpieniach, 4 kwietnia 1978 roku.

Czym jest Opus Angelorum dzisiaj? Zgromadzeniem, trzecim zakonem, ruchem, bractwem?

Opus Angelorum jest publicznym stowarzyszeniem Kościoła katolickiego z osobowością prawną zgodnie z Kodeksem prawa kanonicznego kan. 313. Jego statuty są zaaprobowane przez Stolicę Apostolską zgodnie z kan. 314. Jako katolicki ruch wiernych stowarzyszenie przyłączone jest do Zakonu Kanoników Regularnych Świętego Krzyża, który kieruje nim zgodnie z kan. 677§ 2 i kan. 303.

Opus Angelorum jako ruch powstało w Austrii w 1949 roku, ale pierwsze Bractwo Aniołów Stróżów erygowane zostało w roku 1961. Czy mógłby Ojciec krótko przypomnieć jego początki i okoliczności powstania? Również główne założenia, jeśli idzie o charyzmat, duchowość…

Latem 1958 roku wyklarowała się grupa członków OA, głównie kapłanów, zaangażowanych w budowę Dzieła Świętych Aniołów w Kościele. Na prośbę biskupa Innsbrucku 20 kwietnia 1961 roku przedstawili oni statut dla kanonicznie erygowanego Bractwa Aniołów Stróżów. Członkowie Bractwa angażują się szczególnie w dzieło wspierania Kościoła świętego, stanu kapłańskiego i w ratowanie dusz „z pomocą świętych aniołów”. Głoszą cześć dla świętych aniołów, aby razem z nimi wysławiać Boga i służyć Jego planowi zbawienia.

Kierownictwo OA od początku było w rękach kapłanów. Dążyli oni do utworzenia instytutu zakonnego, który byłby centrum całego Dzieła. Starania kierownictwa OA o założenie zakonu doprowadziły do restauracji Zakonu Kanoników Regularnych Świętego Krzyża w roku 1979. W konstytucji Zakonu napisane jest: „Zgodnie ze swoją tradycją Zakon Krzyża widzi swoje główne zadanie w ożywianiu czci świętych aniołów jako szczególnej pomocy w potrzebach naszych czasów”.

W 2002 roku biskup Innsbrucku erygował kanonicznie, jako Instytut Życia Konsekrowanego, Wspólnotę Sióstr Świętego Krzyża. Wspólnota ta została przyłączona do Zakonu Krzyża, a w roku 2018 podniesiona do rangi wspólnoty na prawie papieskim.

Zgodnie ze swoim Statutem Opus Angelorum obejmuje dziś kilka podgrup, w tym Bractwo Aniołów Stróżów, Dzieło Pomocników dla Kapłanów, a także Wspólnotę Rodzin. Wszystkie te grupy mają statuty kościelne.

Pierwsze lata działalności ruchu to jego szybki rozrost, głównie w Austrii i Niemczech. Z czego on wynikał? Czy ludzie byli głodni przyjaźni z aniołami, chcieli ich poznawać? Co przyciągało ludzi do OA?

Powodem silnego przyciągania wiernych do Opus Angelorum po Soborze Watykańskim II mogło być to, że powstało ono jako „odpowiedź na znaki czasu, aby włączyć pomoc świętych aniołów do duchowej walki z ateizmem, sekularyzacją i materializmem, z zanikiem wiary aż do milczącej apostazji, z zanikiem poczucia grzechu, z powszechnym naruszaniem prawa Bożego w wielu dziedzinach życia” (Statut OA, I, 3, por. Mt 24, 12).

Święci aniołowie, współsłudzy tych, „co mają świadectwo Jezusa” (Ap 19, 10), pomagają ludziom zachować wiarę w naszego Pana Jezusa Chrystusa (por. Łk 18,8), miłość Bożą (Mt 24, 12), a także jasność i rozeznanie pośród duchowego zamętu (por. Mt 7, 15-20; 1Tm 4, 1-2; 2 P 2, 1-3; 1 J 4, 1-6). Pomagają również rozpoznać sprawcę wszelkiego zła (por. J 8, 44; 2 Kor 11, 14) i przeciwstawić się jego uciskowi (por. Ap 12, 17).

Na czym, jeśli idzie o duchowość, ale też działania, koncentruje się obecnie Opus Angelorum?

Według statutu istota i sens egzystencji OA polegają na jego ścisłej współpracy ze zjednoczonymi z Bogiem aniołami i dążącymi do Boga i zbawienia ludźmi. Celem tej współpracy jest większe poznanie Boga i większa miłość do Niego, pełne uwielbienie Boga i wspólne zaangażowanie w budowę i umocnienie Królestwa Bożego na ziemi.

Działania na rzecz realizacji powyższego celu to przede wszystkim organizowanie dni skupienia i rekolekcji. Członkowie OA są formowani, by urzeczywistniać cele Dzieła przez modlitwę, pokutę, a także przez ciągłą „gotowość do wszelkiego dobrego czynu” (Tt 3, 1) jako „posługi Anioła Stróża”.

Na swojej stronie internetowej wymieniacie siedem cnót, których posiadanie ma dopomóc w nawiązaniu bliższej relacji z aniołami. Czy moglibyśmy je pokrótce omówić?

Tak, są to następujące cnoty:

  • 1) Wierność. Chodzi o wierność wobec Boga, Jego aniołów i świętych, wobec Kościoła świętego, jego pasterzy, wobec Dzieła i jego członków.
  • 2) Pokora. Rozumiana jako odwaga, radość i gotowość służenia w próbach życiowych.
  • 3) Posłuszeństwo wobec prawowitych przełożonych. Posłuszeństwo ma być bezwarunkowe, zgodne z przykładem świętych aniołów.
  • 4) Miłość.Która ma być centrum wszystkich myśli, słów i czynów.
  • 5) Milczenie. Człowiek musi potrafić wewnętrznie milczeć, aby usłyszeć głos Pana. Milczenie ma wypływać z bezwarunkowej jedności z Bogiem, z życia w Bogu.
  • 6) Umiar. Chodzi o uporządkowanie własnego życia duchowego, o czystość, szlachetność, przejrzystość i świętość. Człowiek „trzymający anioła za rękę” utrzymuje swoje myśli na wodzy, waży swoje słowa, unika braku miłości i bezmyślności. Nie pozwala, aby jego działaniami kierowała sympatia albo antypatia.
  • 7) Naśladowanie Maryi. Naśladowanie jej w służbie aż do świętego wyrzeczenia, które jest darem ofiarowanym z miłości do Niego. Maryja uczy nas naśladowania Jezusa.

Kolejnym podkreślanym przez Opus Angelorum aspektem duchowości jest modlitwa na pamiątkę Męki Pańskiej – Passio Domini. Jakie ma ona znaczenie dla duchowości człowieka i dlaczego jest według OA tak ważna?

Dzieło Świętych Aniołów jest wprawdzie ruchem, który charakteryzuje się szerzeniem czci dla świętych aniołów, ale zasadniczo koncentruje się na Chrystusie Zbawicielu, na krzyżu i Eucharystii. Tak więc nie święci aniołowie, czy też ich cześć są dla OA najważniejsze, lecz nasz Zbawiciel Jezus Chrystus i naśladowanie Go, czyli udział w zbawczej miłości Chrystusa. Święci aniołowie pomagają nam łączyć się z Chrystusem w Jego odkupieńczym cierpieniu. Chrystus również został umocniony w Ogrójcu przez niebieskiego Ojca poprzez posłanie Mu anioła (Łk 22, 23). Na pamiątkę tych wydarzeń praktykujemy pobożne ćwiczenie „Passio Domini”, odbywające się co tydzień w czwartki wieczorem i w piątki po południu. W tym czasie członkowie OA jednoczą się ze Zbawicielem w tajemnicy Jego męki.

Czy w obecnej duchowości Opus Angelorum mieści się również szczególne nabożeństwo do św. Michała Archanioła – Księcia Wojsk Niebieskich? Jak ono wygląda?

Fragment modlitwy OA do świętych aniołów, ważnej dla wszystkich członków na całym świecie, wyjaśnia naszą cześć i zaufanie wobec św. Michała Archanioła. Brzmi on: Święty Michale Archaniele, Książę zastępów niebieskich, zwycięzco smoka piekielnego, Ty otrzymałeś od Boga siłę i władzę do zniszczenia pokorą pychy sił ciemności: błagamy Cię, dopomóż nam, abyśmy osiągnęli prawdziwą pokorę serca, niezachwianą wierność w wypełnianiu woli Bożej i męstwo w cierpieniu i niedoli. Pomóż nam ostać się na sądzie Bożym!

Poza tym polecamy wszystkim częste odmawianie modlitwy „Święty Michale Archaniele” papieża Leona XIII, szczególnie w trudnych momentach.

Ilu członków ma Opus Angelorum, w jakich krajach jest najpopularniejsze? Kto najchętniej do niego przystępuje?

Początkowo OA cieszyło się największą popularnością w krajach niemieckojęzycznych. Z upływem czasu zaczęło się ono rozwijać również w innych krajach, np. Brazylii czy USA. Członkowie Opus Angelorum to najczęściej katolicy, którzy pragną pogłębić swoje życie religijne. Obecnie OA nie jest liczebnie duże. Mamy około 50 tys. członków.

Jak wspólnota rozwija się w Polsce?

Pierwsze rekolekcje Opus Angelorum w Polsce odbyły się w październiku 1992 roku w Leśnej Podlaskiej, z błogosławieństwem ówczesnego biskupa ordynariusza siedleckiego śp. Jana Mazura. Rekolekcje OA odbywają się zresztą w Polsce do dzisiaj. W ciągu tych lat zmienialiśmy ich miejsce, odpowiadając na rosnące potrzeby lokalowe. Rekolekcje odbywały się w Częstochowie, w domu Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, z błogosławieństwem ówczesnego biskupa ordynariusza Stanisława Nowaka, następnie w Warszawie, również w domu Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, wreszcie w Otwocku u Księży Pallotynów. Ponieważ w domach tych było za mało pomieszczeń dla coraz większej liczby uczestników, przenieśliśmy rekolekcje do Niepokalanowa i do Centrum Spotkań i Dialogu Diecezji Kieleckiej w Skorzeszycach, a później na Jasną Górę.

Od kilku lat liczba członków Opus Angelorum w Polsce wynosi ok. 100 osób, ale stały kontakt utrzymujemy z ponad 600 osobami, wysyłając im cztery razy w roku listy z rozważaniami duchowymi.

Bazą dla naszego apostolatu w Polsce są wspólnoty modlitewne, które pod opieką polskich kapłanów sprawują w czwartki adorację eucharystyczną, rozważając cierpienie Pana Jezusa w Ogrójcu lub w piątki, wspominając Jego śmierć na krzyżu. Te grupy modlitewne angażują się w szerzenie czci świętych aniołów w swoich środowiskach. Dzięki tej modlitwie Opus Angelorum może rozwijać się w Polsce.

Kim są członkowie wspólnoty?

Większość osób zaangażowanych w życie Opus Angelorum jest w wieku średnim i zaawansowanym. Od dwóch lat zapraszamy na rekolekcje do Skorzeszyc również rodziny z dziećmi. W ten sposób nasza wspólnota w Polsce odmładza się. W Opus Angelorum mamy rytuał poświęcenia się świętemu Aniołowi Stróżowi dla dzieci. Dzieci nie wymagają przy tym szczególnego przygotowania do aktu ofiarowania. Dziecięcy akt ofiarowania świętemu Aniołowi Stróżowi nie skutkuje członkostwem w OA.

„Opus Angelorum buduje swoją duchowość na bezwarunkowej gotowości do służby Bogu z pomocą świętych aniołów. Jego cechą jest odnowa życia duchowego w Kościele w czterech podstawowych kierunkach (wymiarach), którymi są: adoracja, rozważanie Słowa Bożego, zadośćuczynienie i posłannictwo (apostolat).” Czy możemy krótko opowiedzieć o tym, w jaki sposób Wasza wspólnota realizuje te 4 wymiary?

Na pierwszym miejscu jest adoracja. Należy tu wymienić modlitwę, adorację Najświętszego Sakramentu, w miarę możliwości codzienną Mszę Świętą z przyjęciem Komunii Świętej. Chodzi o życie w obecności Bożej.

Drugi wymiar to rozważanie, czyli kontemplacja. Przedmiotem rozważania jest Słowo Boże i zbawcze dzieła Boga.

Trzecim kierunkiem jest zadośćuczynienie. Rozumiane jest ono jako pokuta za grzechy własne i całej ludzkości, szczególnie w intencji uświęcenia kapłanów i osób konsekrowanych, a także jako uczestnictwo w zbawczej miłości Chrystusa.

Czwarty kierunek to posłannictwo. Obejmuje ono współdziałanie w apostolskim posłaniu Kościoła, czynną pomoc bliźniemu oraz materialne i duchowe dzieła miłosierdzia, gotowość do pomocy tam, gdzie jest taka potrzeba.

„Aby zostać członkiem stowarzyszenia należy dokonać zatwierdzonego przez Kościół aktu ofiarowania się Aniołowi Stróżowi, który jest formalnie przyjmowany w imieniu Kościoła przez kapłana z Zakonu Kanoników Regularnych Świętego Krzyża lub przez delegowanego księdza, będącego członkiem Dzieła Świętych Aniołów” – na czym polega ten akt ofiarowania się?

Przez podjęcie ofiarowania – jako aktu człowieka – rozumie się akt cnoty kultu Bożego, przez który wierzący powierza i oddaje siebie, i swoje życie Bogu lub świętym stworzeniom. Fundamentem tego aktu pozostaje zawsze to ofiarowanie się wierzącego Bogu, którego sam Bóg dokonał w sakramencie chrztu świętego i bierzmowania.

W każdym ofiarowaniu, które nie jest bezpośrednio skierowane do Boga, lecz do Maryi, świętych aniołów czy świętych, ostatecznym celem jest i tak zawsze Bóg. Kiedy poświęcamy się Maryi albo świętemu Aniołowi Stróżowi, to powierzamy się im, aby z ich pomocą nasze oddanie się Bogu było doskonalsze. To, co św. Ludwik Maria mówi o ofiarowaniu się Matce Bożej: „Im bardziej dusza poświęcona jest Maryi, tym bardziej należy do Chrystusa”, odnosi się w podobny sposób do ofiarowania świętemu Aniołowi Stróżowi. Im bardziej ktoś poświęcony jest świętemu Aniołowi Stróżowi, tym bardziej Anioł Stróż może prowadzić tego człowieka do Chrystusa i do upodobnienia się do Niego.

Jaka jest treść tego aktu ofiarowania się przyjętego w stowarzyszeniu?

Modlitwa aktu ofiarowania ma następującą treść:
Mój dobry Aniele Stróżu,
Który oglądasz nieustannie oblicze naszego Ojca w niebie,
Tobie powierzył mnie Bóg od początku mojego życia.
Z całego serca dziękuję Ci za Twą pełną miłości troskę.
Oddaję się Tobie i przyrzekam Ci moją miłość i wierność.
Proszę Cię, strzeż mnie od moich własnych słabości, broń od ataków złych duchów.
Oświecaj mojego ducha i moje serce, abym zawsze poznawał i wypełniał wolę Bożą.
Prowadź mnie do zjednoczenia z Bogiem Ojcem, Synem i Duchem Świętym.
Amen.

Przygotowanie do ofiarowania Świętemu Aniołowi Stróżowi trwa rok, a dwa lata, jeśli ktoś pragnie poświęcić się wszystkim świętym aniołom. Jak wyglądają te przygotowania? Na czym polegają w praktyce? Skąd to „stopniowanie”?

Warunkiem wstępnym ofiarowania jest osobista, żywa więź ze świętym Aniołem Stróżem. W ramach przygotowań do niego przekazujemy zainteresowanym listy, które objaśniają sens i cel funkcjonowania Opus Angelorum, a także sposób, w jaki, z pomocą świętych aniołów, można prowadzić autentyczne życie duchowe na chwałę Boga, z miłości do Niego i do bliźniego

Ofiarowanie świętemu Aniołowi Stróżowi wywiera wpływ przede wszystkim na osobiste życie człowieka. Ofiarowanie wszystkim świętym aniołom prowadzi głębiej w istotę naśladowania Chrystusa i skutkuje intensywniejszym udziałem w Jego zbawczym dziele oraz w posłannictwie Kościoła.

Jaki wpływ na powstanie ruchu i jego wczesną duchowość miały objawienia Gabrieli Bitterlich nazywanej Matką ruchu? Co się w nich zawierało? Stolica Apostolska pozwoliła na korzystanie z ich przesłania jedynie w ograniczonym zakresie…

Jak już wspomniałem, objawienia i przeżycia mistyczne Matki Gabrieli stoją u źródeł Opus Angelorum. Bez nich OA by nie powstało. Matka Gabriela przyjęła objawione jej słowa Pana: „Chcę widzieć Moich aniołów wysławionych u ludzi. Przychodzi czas aniołów, wielka moc tych dobrych, jak i tych złych” jako fundamentalne i charyzmatyczne wezwanie do działania. Wizje Matki Gabrieli dały wgląd w świat aniołów (świętych i upadłych), jak również zawierały pełne łaski objawienia o różnych tajemnicach naszej wiary, szczególnie o tajemnicy krzyża. Stolica Apostolska ograniczyła użycie objawień prywatnych, szczególnie jeśli chodzi o „teorie dotyczące świata aniołów, ich imion własnych, ich grup i funkcji”, które „są obce Pismu Świętemu i Tradycji” i z tego względu „nie mogą być podstawą duchowości i działalności stowarzyszeń zaaprobowanych przez Kościół”.

Niektórzy sceptycy pytają – czy ruch oparty na fundamencie objawień, których prawdziwość pozostaje mocno wątpliwa, może wydać dobre owoce?

Fundamentem Opus Angelorum nie są wizje Matki Gabrieli, lecz Słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji. Tak mówiła też Matka Gabriela. Posłuszeństwo wobec Kościoła było dla niej święte i dlatego poddała się sama, a także wszystkie swoje pisma, bez jakichkolwiek ograniczeń, osądowi Kościoła. To jest prawdziwy duch Dzieła Świętych Aniołów. Dlaczego nie miałby przynieść dobrych owoców?

Jak członkowie ruchu odnieśli się do wątpliwości wyrażonych w 1984 r. i potem w 1992 r. przez Kongregację Nauki Wiary?

Większość przyjęła postanowienia kościelne w posłuszeństwie wobec autorytetu kościelnego, które przyrzekali wstępując do Opus Angelorum (w przyrzeczeniu przy ofiarowaniu świętemu Aniołowi Stróżowi). Tekst ofiarowania zredagowany przez Matkę Gabrielę brzmi: „Obiecuję…, być zawsze wiernym i posłusznym Kościołowi świętemu.”

Czy członkom ruchu łatwo przyszło uwolnienie się od bagażu niekanonicznych naleciałości (m.in. modlitwy do aniołów o pozabiblijnych imionach, przyrzeczenie milczenia, udzielanie sakramentów na odległość, egzorcyzmowanie niezgodnie z rytuałem)?

Raczej nie można powiedzieć, że było to łatwe. Członkowie byli jednak na to przygotowani, ponieważ wierność i posłuszeństwo wobec władzy kościelnej od początku były wyraźnie akcentowane i od początku stanowiły część duchowości Opus Angelorum.

Nie wszystkie jednak grupy podporządkowały się tym zaleceniom… Jaką należy przyjąć wobec nich postawę?

Prawidłową postawą jest tylko postawa posłuszeństwa. Ci, którzy nie zachowują tej postawy, nie działają zgodnie z prawdziwym duchem Opus Angelorum. Posłuszeństwo nie wyklucza oczywiście ewentualności, że dalsze badania teologiczne wykażą, iż niektóre aspekty obecne w pismach Matki Gabrieli, które dotychczas nie zostały rozpoznane jako zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji, jednak się tam znajdują.

Jak Opus Angelorum współpracuje z instytucjami Kościoła w celu zachowania kanoniczności swojego kultu i nabożeństwa? (delegat ze Stolicy Apostolskiej, komisja teologiczna, asystent kościelny?) Czy jest w ogóle taka potrzeba?

Zastosowanie się do dekretu z roku 1992 i jego realizacja nastąpiły pod kierownictwem i nadzorem Delegata Stolicy Apostolskiej, który otrzymał szczególne pełnomocnictwa w tej sprawie. Jego wysiłkom zawdzięczamy między innymi następujące wydarzenia:
– 31 maja 2000 roku Kongregacja Nauki Wiary zaaprobowała ofiarowanie świętym aniołom i świętemu Aniołowi Stróżowi,
– 7 listopada 2008 roku Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego wydała reskrypt aprobujący statuty Opus Angelorum.
Delegat Stolicy Apostolskiej, ojciec dr Daniel Ols OP, współpracuje z kierownictwem Zakonu Krzyża, a także z komisją teologiczną nad aprobatą modlitw i rozważań z pism Matki Gabrieli.

Czytamy na Waszej stronie internetowej: „Wiedza większości katolików o świętych aniołach sprowadza się do znajomości modlitwy „Aniele Boży, Stróżu mój””. Jakie więc działania podejmujecie na rzecz popularyzacji duchowości anielskiej? Co jeszcze pozostaje do zrobienia w tej materii?

Po zatwierdzeniu statutu Opus Angelorum otrzymało w Kościele misję ożywienia kultu świętych aniołów nie tylko poprzez rozpowszechnianie modlitw do świętych aniołów, ale też przez wysiłek prowadzenia kultu świętych aniołów do pełnego wymiaru, który wyraża się w autentycznym życiu „ofiarowaniem świętym aniołom”. W dziejach Kościoła znane są podobne akty ofiarowania Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi.

Jakie owoce duchowe może przynieść głębsze zaangażowanie się w nabożeństwo do aniołów, poznawanie kolejnych modlitw do nich, zacieśnianie swojej relacji z nimi?

Pomoc aniołów i jedność z nimi pozwala ludziom lepiej żyć wiarą i świadczyć o niej mocniej i bardziej przekonywająco. Święci aniołowie nieustannie wpatrują się w oblicze Boga (Mt 18, 10) i ciągle Go adorują. Dlatego też mogą szczególnie skutecznie oświecać wierzących, którzy są świadomie otwarci na ich działanie. Aniołowie pomagają nam w wierze rozważać o boskich tajemnicach (dzięki czemu wzrastamy w poznaniu i miłości Boga), a także w życiu w Jego obecności, prowadząc do pełnej miłości adoracji Boga na Jego chwałę.

Czego możemy i powinniśmy uczyć się od świętych aniołów?

Wielu rzeczy, ale szczególnie tego, aby BOGU dać absolutnie pierwsze miejsce w naszym życiu, kochać Go rzeczywiście całym sercem, służyć Mu z wielką, świętą czcią i bezwarunkowym posłuszeństwem.

Prosimy jeszcze o jakieś słowo, przesłanie do czytelników „Któż jak Bóg”…

Chciałbym przypomnieć ojcowskie upomnienie papieża Piusa XII na krótko przed jego odejściem: Obudźcie i wyostrzcie Wasze zmysły na świat niewidzialny, który Was otacza – „To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie” (2 Kor 4, 18). Pielęgnujcie ufne obcowanie ze świętymi aniołami, którzy tak wytrwale dbają o wasz ratunek i świętość! Niech Bóg sprawi, abyście mogli spędzić z nimi błogosławioną wieczność. Dlatego rozpocznijcie już teraz ich poznawać (papież Pius XII, przemówienie do pielgrzymów z USA, 3 października 1958).

Chciałbym również szczególnie polecić książkę naszego ojca śp. Huberta von Dijka pt. „Mój anioł i ja”, która ukazała się w różnych językach, także po polsku. W książce tej o. Dijk radzi, jak można zawrzeć przyjaźń ze świętym Aniołem Stróżem i ją pogłębiać. Polski nakład akurat się wyczerpał, ale planujemy w maju wznowić wydanie tej książki w Edycji Świętego Pawła.

Inna książka, którą również chciałbym polecić, to modlitewnik do świętych aniołów: „Ze świętymi Aniołami przez życie” wydany przez Wydawnictwo Apostolicum. Zawiera on bogaty zbiór modlitw do świętych aniołów, teksty liturgiczne, litanie, nowenny, nabożeństwa, rozważania, modlitwy oraz pieśni. We wstępie podano informacje o aniołach w Biblii, w liturgii, w nauce Kościoła oraz ukazano ich znaczenie w życiu każdego człowieka. Modlitewnik ubogacają reprodukcje obrazów.

Poza tym chciałbym zaprosić wszystkich, którzy są zainteresowani naszą duchowością, na rekolekcje Opus Angelorum w Polsce. Odbywają się one w maju i październiku. W ramce obok znajdziecie informację o dokładnych terminach i zapisach.

Życzę Państwu błogosławieństwa Bożego i wiele radości w życiu ze świętym Aniołem Stróżem.

pytania przygotowali: ks. Piotr Prusakiewicz CSMA, Karol Wojteczek
odpowiedzi udzielił: o. Bonifatius Markert ORC
tłumaczenie: Mariola Rychlik

 

Rozmowa została opublikowana w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg”, nr. 2 (158)
marzec – kwiecień 2019