Więcej szczęścia

Kochani Członkowie Dzieła Świętych Aniołów i Przyjaciele!

W sercu każdego z nas obecna jest tęsknota za pełnią życia, za życiem bogatym, pełnym głębokich wewnętrznych przeżyć. Doświadczamy tej pełni życia wówczas, kiedy mamy świadomość obecności Pana Boga, kiedy staramy się żyć na co dzień miłością, a niezbędną pomocą na tej drodze – szczególnie w okresie Wielkiego Postu – są dla nas: post, modlitwa i jałmużna.

Post – rozumiany najczęściej jako rezygnacja lub ograniczenie jakiejś formy przyjemności, np. spożywania określonych pokarmów – pomaga nam panować nad naszym ciałem, aby nie czynić z niego „bóstwa”. Wyzwala nas z zapatrzenia w samego siebie. Umartwiając nasze ciało, łatwiej nam walczyć z naszymi wadami i pielęgnować w sobie cnoty chrześcijańskie. Dzięki tej praktyce możemy otworzyć się bardziej na świat duchowy, być bliżej Pana Boga i dostrzegać drugiego człowieka, jego potrzeby, aby pospieszyć mu z pomocą. Jest to nasze „obumieranie” dla siebie, aby przynieść obfity plon (por. J 12,24-33). To jeden z ewangelicznych paradoksów: zapominając o sobie, tak naprawdę odnajdujemy siebie, a także Pana Boga oraz prawdziwą radość i szczęście.

Razem z praktyką postu Kościół zachęca nas do modlitwy. Jest ona nie tylko zwracaniem się człowieka do Pana Boga, ale nade wszystko osobistym spotkaniem z Nim, wsłuchiwaniem się w Jego głos, aby w postawie posłuszeństwa odpowiedzieć na Jego wezwania. Modlitwa sprawia, że nasza miłość do Pana Boga wzrasta, a bez tej miłości nie jesteśmy w stanie żyć pełnią życia, nie możemy zrealizować naszego powołania i osiągnąć świętości. Dlatego istotne jest, by w dowolnej modlitewnej formie z wiarą i ufnością nieustannie zwracać się do Tego, „który nas pierwszy umiłował” (por. 1 J 4,19).

Jałmużna, będąca formą materialnej lub duchowej pomocy świadczonej potrzebującemu, to niejako konsekwencja właściwie przeżywanego postu i modlitwy. „Odejście” od samego siebie, a poprzez to zbliżenie się do innych ludzi rodzi szczególną wrażliwość na ich potrzeby i wyzwala ducha służby oraz pragnienie, aby dzieląc się z innymi tym, co posiadam, z radością spieszyć im z pomocą. Polskie przysłowie mówi: „Więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu”. Okazywanie bliźnim pomocy jest tak naprawdę naśladowaniem Pana Boga, który jest dobry oraz wyrazem naszej miłości do nich. Takie działanie rodzi w nas radość, która jest potwierdzeniem tego, że zaczynamy żyć pełnią życia.

Niech tegoroczny czas Wielkiego Postu będzie dla nas okazją do tego, by przez post, modlitwę i jałmużnę pogłębić naszą więź miłości z Panem Bogiem i drugim człowiekiem. Niech święci aniołowie pomagają nam przeżyć dobrze święty post przez modlitwę, post i jałmużnę.